Το φυσικό θαλασσινό αλάτι περιέχει 92 απαραίτητα μέταλλα, ενώ το ραφιναρισμένο (που είναι παραπροϊόν της χημικής βιομηχανίας) περιέχει μόλις δύο στοιχεία – νάτριο (Νa) και χλώριο (Cl). Όταν τα κύτταρα υποφέρουν εξαιτίας της διαιτητικής ανεπάρκειας αυτών των δύο ιχνοστοιχείων, αδυνατούν να ελέγξουν τα ιόντα τους, γεγονός το οποίο έχει άμεσες και ολέθριες συνέπειες για το ανθρώπινο σώμα. Αν η ιοντική ισορροπία χαθεί έστω και για ένα λεπτό, τα κύτταρα ρήγνυνται. Αυτό συνεπάγεται νευρολογικές διαταραχές, εγκεφαλικές βλάβες, μυϊκούς σπασμούς ή διακοπή της κυτταρικής ανάπλασης.

Όταν λαμβάνεται εσωτερικά, το φυσικό θαλασσινό αλάτι (αποξηραμένο θαλασσινό νερό) επιτρέπει στα υγρά να διαπερνούν τις κυτταρικές μεμβράνες, τα αιμοφόρα αγγεία και τα αγγειώδη σπειράματα (διηθητικές μονάδες) του νεφρού. Όταν η συγκέντρωση αλατιού στο αίμα αυξάνεται, το αλάτι αναμειγνύεται πάραυτα με τα υγρά των παρακείμενων ιστών. Αυτό, με τη σειρά του, επιτρέπει στα κύτταρα να λαμβάνουν περισσότερα θρεπτικά στοιχεία από το εμπλουτισμένο ενδοκυτταρικό υγρό. Επιπλέον, τα υγιή νεφρά αποβάλουν εύκολα τα αλατούχα υγρά, βασική προϋπόθεση για τη διατήρηση της ισορροπίας της συγκέντρωσης των υγρών. Ωστόσο, το ραφιναρισμένο αλάτι μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για τον οργανισμό αφού εμποδίζει τη μεταφορά των υγρών και των μετάλλων (ο λόγος παρατίθεται παρακάτω), με συνέπεια τα υγρά να συσσωρεύονται και να λιμνάζουν στις αρθρώσεις, τους λεμφικούς πόρους, τα λεμφογάγγλια και τα νεφρά. Η αφυδατική επίδραση του εμπορικού αλατιού μπορεί να προκαλέσει σχηματισμό χολόλιθων, αύξηση του σωματικού βάρους, υπέρταση και άλλα προβλήματα υγείας.

Ο οργανισμός χρειάζεται αλάτι για να πέψει τους υδατάνθρακες. Όταν υπάρχει επαρκές φυσικό αλάτι, το σάλιο και τα γαστρικά υγρά διασπούν το ινώδες τμήμα των υδατανθράκων. Στη διαλυμένη και ιονισμένη του μορφή, το αλάτι διευκολύνει τις πεπτικές διεργασίες και καθαρίζει τη γαστρεντερική οδό.

Το εμπορικό επιτραπέζιο αλάτι έχει την αντίθετη επίδραση. Προκειμένου να καταστήσουν το αλάτι ανθεκτικό στην υγρασία, άρα και πιο εύχρηστο για τον καταναλωτή, οι βιομηχανίες αλατιού προσθέτουν τόσο αφυγραντικές όσο και λευκαντικές ουσίες στην τελική φόρμουλα του αλατιού. Αφού υποστεί εκτεταμένη επεξεργασία, το αλάτι δεν μπορεί πλέον να αναμειχθεί με τα υγρά του ανθρώπινου σώματος, με επακόλουθο την υπονόμευση των βασικότερων χημικών και μεταβολικών διεργασιών του οργανισμού. Η κατακράτηση υγρών, η νεφρική υπέρταση και η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι οι πιο εμφανείς συνέπειες της κατανάλωσης ραφιναρισμένου αλατιού. Το ραφιναρισμένο αλάτι προστίθεται σε χιλιάδες τυποποιημένα προϊόντα. Περίπου το 50% των Αμερικανών, για παράδειγμα, υποφέρει από κατακράτηση υγρών (η βασικότερη αιτία αύξησης του βάρους αλλά και της παχυσαρκίας). Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ραφιναρισμένου αλατιού ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτό.

Πριν ξεκινήσει η βιομηχανική παραγωγή του αλατιού (και υποβαθμιστεί η συλλογή του από το φυσικό περιβάλλον), το αλάτι θεωρείτο το πολυτιμότερο αγαθό – πολυτιμότερο ακόμη και από το χρυσό. Την περίοδο της ακμής του πολιτισμού των Κελτών, το αλάτι χρησιμοποιείτο για την αντιμετώπιση πολλών σοβαρών σωματικών και διανοητικών διαταραχών, εγκαυμάτων και άλλων παθήσεων. Έρευνες έδειξαν ότι το θαλασσινό αλάτι συντελεί στη θεραπεία της υδροηλεκτρικής ανισορροπίας, μιας διαταραχής που προκαλεί απώλεια της ανοσοαπόκρισης, αλλεργίες και ποικίλα άλλα προβλήματα υγείας.

Πρόσφατα, το αλάτι απέκτησε κακή φήμη και ο κόσμος έμαθε να το φοβάται, όπως φοβάται τη χοληστερόλη και τον ήλιο. Πολλοί γιατροί προειδοποιούν τους ασθενείς τους να αποφεύγουν το νάτριο και τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε νάτριο. Ωστόσο, η αποχή από το αλάτι συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο για ανεπάρκειες μετάλλων και ιχνοστοιχείων, καθώς και για πολλές άλλες διαταραχές. Η πρόσληψη μη-ραφιναρισμένου αλατιού εκπληρώνει τις ανάγκες του οργανισμού για αλάτι, ενώ δεν διαταράσσει την υδροηλεκτρική ισορροπία. Αν η δίαιτα σας περιέχει επαρκή ποσότητα φυσικού καλίου, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε για τη σχετικά μικρή ποσότητα του νατρίου που περιέχεται στο φυσικό θαλασσινό αλάτι. Στα τρόφιμα που είναι πολύ πλούσια σε κάλιο συγκαταλέγονται οι μπανάνες, τα βερίκοκα, τα αβοκάντο, ο κολοκυθόσπορος, τα φασόλια, οι πατάτες, η κολοκύθα, και πολλά άλλα λαχανικά. Ωστόσο, αν τα επίπεδα του καλίου πέσουν κάτω από το φυσιολογικό, το νάτριο (ακόμη και στο θαλασσινό αλάτι) ενδέχεται να προκαλέσει ανισορροπίες.

Το κελτικό θαλασσινό αλάτι (ανοικτού γκρι χρώματος) αποτελεί εξαιρετικό προϊόν αφού λαμβάνεται μέσω της αποξήρανσης του θαλασσινού νερού στον ήλιο. Αλλα εξαιρετικά αλάτια διατίθενται σε καταστήματα πώλησης υγιεινών προϊόντων και στο διαδίκτυο. Κάποια είναι πολύχρωμα, ενώ άλλα είναι ροζ. Το αλάτι Ιμαλαΐων θεωρείται το θρεπτικότερο. Το μαύρο αλάτι Χαβάης είναι επίσης εξαιρετικό και έχει θεσπέσια γεύση. Αν ληφθούν διαλυμένα σε νερό ή προστεθούν στο νερό του μαγειρέματος, αυτά τα αλάτια έχουν βαθιά θετική επίδραση σε κυτταρικό επίπεδο. Συν τοις άλλοις, το μη-ραφιναρισμένο αλάτι συντελεί στον καθαρισμό και την αποτοξίνωση της γαστρεντερικής οδού, ενώ αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των επιβλαβών βακτηρίων.

Το ραφιναρισμένο αλάτι δεν έχει κανένα όφελος για τον οργανισμό. Αντιθέτως, ευθύνεται για πολλά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των χολόλιθων. Το μόνο αλάτι που είναι σε θέση να χωνέψει, να αφομοιώσει και να χρησιμοποιήσει ο οργανισμός είναι το μη-ραφιναρισμένο, ακατέργαστο θαλασσινό ή ορυκτό αλάτι. Προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό, το αλάτι πρέπει να διαπεράσει τις τροφές – δηλαδή, η υγρασία των φρούτων, των λαχανικών, των οσπρίων και των δημητριακών πρέπει να διαλύσει το αλάτι. Αν το αλάτι χρησιμοποιηθεί στην ξηρή του κατάσταση, εισέρχεται στον οργανισμό σε μη-ιονισμένη μορφή και προκαλεί δίψα (που αποτελεί ένδειξη δηλητηρίασης). Κατ’ αυτό τον τρόπο είναι επιβλαβές διότι δεν αφομοιώνεται σωστά.

Μπορούμε να διαλύσουμε μία πρέζα αλάτι σε μια μικρή ποσότητα νερού, και να προσθέσουμε αυτό το νερό σε φρούτα ή άλλα τρόφιμα που εν γένει δεν μαγειρεύουμε. Αυτό θα διευκολύνει την πέψη αυτών των τροφίμων, ενώ παράλληλα συντελεί στην επαναφορά του αλκαλικού ρΗ. Η προσθήκη μίας πρέζας αλατιού στο πόσιμο νερό το καθιστά αλκαλικό και παρέχει στον οργανισμό πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι η τροφή μας πρέπει να είναι νόστιμη, αλλά όχι υπέρμετρα αλμυρή. Ο τύπος Κάφα και Πίττα χρειάζεται λιγότερο αλάτι συγκριτικά με τον τύπο Βάτα.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ:

• Σταθεροποιεί τον καρδιακό παλμό και ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση – σε συνδυασμό με το νερό

• Εξουδετερώνει την υπερβολική οξύτητα από τα κύτταρα, ιδίως από τα εγκεφαλικά κύτταρα



• Εξισορροπεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα – δράση ιδιαίτερα σημαντική για τους διαβητικούς

• Είναι απαραίτητο για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας στα κύτταρα

• Είναι σημαντικό για την απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων στην εντερική οδό

• Συντελεί στον καθαρισμό των πνευμόνων από την κολλώδη βλέννα, γεγονός που το καθιστά χρήσιμο για όσους υποφέρουν από άσθμα και κυστική ίνωση.

• Συντελεί στη θεραπεία της καταρροής και της συμφόρησης στη ρινική κοιλότητα

• Αποτελεί ισχυρό φυσικό αντιισταμινικό

• Συντελεί στην πρόληψη των κραμπών

• Συντελεί στην πρόληψη της σιελόρροιας (η σιελόρροια κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορεί να οφείλεται σε ανεπάρκεια αλατιού)

• Δυναμώνει τα οστά: Το 27% του αλατιού του οργανισμού βρίσκεται στα οστά. Η ανεπάρκεια αλατιού και/ή η πρόσληψη ραφιναρισμένου αλατιού είναι τα πραγματικά αίτια της οστεοπόρωσης.

• Όντας φυσικό υπναγωγό, προάγει τον καλό ύπνο

• Συντελεί στην πρόληψη της ουρικής αρθρίτιδας

• Είναι ζωτικής σημασίας για τη σεξουαλικότητα και τη λίμπιντο

• Συντελεί στην πρόληψη των κιρσών και των ευρυαγγειών στα πόδια

• Εφοδιάζει τον οργανισμό με 80 απαραίτητα μέταλλα. Όλα αυτά τα μέταλλα έχουν αφαιρεθεί από το ραφιναρισμένο αλάτι (ή το σύνηθες επιτραπέζιο αλάτι) και έχουν απομείνει μόνο δύο. Συν τοις άλλοις, το ραφιναρισμένο, εμπορικό αλάτι περιέχει επιβλαβή πρόσθετα, όπως το πυριτικό αλουμίνιο, το οποίο έχει ενοχοποιηθεί ως βασικός παράγοντας για τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Andreas Moritz – Το Πλήρες Βιβλίο της Εναλλακτικής Ιατρικής – Εκδόσεις Διόπτρα